کوه بلند و راه طولانی رو برا خودم تصور کرده بودم. راهی که نیاز به یه همراه داشتم.

وقتی جا زد دیگه هدف هام تپه ها شدن. تپه تپه میرم و بالاخره به اون قله میرسم. ولی تنها

خوشحالم که وسط کوه نفهمیدم تنهام و همین پایین فهمیدم.

کسی که بدونه تنهاس مجهز تر حرکتشو شروع میکنه.

جاش خالیه ولی انتخابش این بود که با یکی دیگه بره به قله ی دلخواهش.

امیدوارم دیگه تا الان به قله آرزوهاش رسیده باشه.

من و کوله پشتیم. اون و همه